25 maja w gimnazjum nr 2 im C.K. Norwida miało miejsce ciekawe wydarzenie określone przez panią dyr. Joniak mianem „małego balu”. Była to prezentacja projektu naukowego z języka angielskiego i niemieckiego uczniów klas drugich i trzecich w formie wieczorku poetyckiego i pokazu mody.

Spotkanie rozpoczęła pani dyr. Paulina Joniak witając przybyłych gości, wśród których byli: zastępca burmistrza Bochni – pani Małgorzata Szczepara, rodzice uczniów, którzy przygotowali spektakl, grono pedagogiczne, uczniowie klas piątych szkół podstawowych oraz uczniowie gimnazjum nr 2.

Wszyscy goście zasiedli w małej sali gimnastycznej przy stolikach ułożonych na wzór małej kawiarenki. Pani dyrektor na samym początku zaprosiła na środek Monikę Staniszewską i Gabrielę Rogowską, które były autorkami scenariusza wieczorku poetyckiego pt. „Different faces of love”, a po polsku „Miłość niejedno ma imię” (dosłownie – różne twarze/oblicza miłości).

Następnie głos zabrały konferansjerki, które wprowadziły przybyłych w tematykę spotkania. Już w pierwszej piosence – „Wonderwall” grupy Oasis, barwą swego głosu zachwyciła Monika Staniszewska. Później, po kilku słowach nawiązania do piosenki i kolejnego utworu, wystąpiła Gabriela Rogowska recytując wiersz Williama Shakespeare’a pt. „Shall I compare you to a summer day” (Czy mogę Cię porównać do letniego dnia). Po tym wierszu Emilia Konieczny i Karolina Kociołek wyrecytowały utwór „The rose” (Róża) wraz z tłumaczeniem. Następnie przyszedł czas na piosenkę Barbary Streisand „Woman in love” (Zakochana kobieta) w brawurowym wykonaniu Moniki Fischer.

Nie zabrakło też tematu ciemnej strony miłości, czyli zdrady, która choć zawsze jest bolesna, to czasem wystarczy jedno słowo ukochanej osoby, aby wszelkie urazy poszły w niepamięć. To właśnie starała się przekazać Gabriela Rogowska i jej mały chórek w dość humorystycznym utworze Abby  pt. „Mamma mia”. Kacper Dobrzański w piosence zespołu Guns‘n’Roses „Don’t cry” (Nie płacz) przekonywał jak ważną rolę po rozstaniu z ukochaną osobą pełnią przyjaciele.

Następną wokalistką była Weronika Dzięgielewska, która zaśpiewała i zagrała na gitarze piosenkę własnego (!) autorstwa „Still nothing” (Wciąż nic). Po niej przyszedł czas na utwór Celine Dion z Titanica „My heart will go on” w wykonaniu Joanny Jaros.

Po tej piosence zebrani zadawali sobie pytanie czy właściwie powinniśmy wierzyć w miłość. Czy takie uczucie w ogóle istnieje i czy możemy dać mu się ponieść? Taką właśnie tematykę do kolejnego utworu swojego autorstwa pt. „Should I believe” (Czy powinnam wierzyć)  przeniosła Weronika Dzięgielewska. Następnie wysłuchano francuskiego wiersza w wykonaniu Nicole Juranek oraz piosenki pt. „Faith hill – There you’ll be” w wykonaniu Moniki Staniszewskiej, Edyty Tabak i Moniki Fischer. Ostatnim utworem wierszowanym tego wieczoru był niemiecki liryk z XVIII wieku, który recytowała Nicole Juranek. Na zakończenie wszyscy artyści występujący tego wieczoru w „kawiarni” wspólnie zaśpiewali piosenkę duetu Morandi pt. „Angels” (Anioły).

Przedostatnim akcentem wieczoru były prezentacje przybliżające sylwetki najsłynniejszych brytyjskich projektantów mody: Vivienne Westwood (prezentacja przygotowana przez Karolinę Michniak), markę Burberry (Katarzyna Kluz), Aleksandra McQueen’a (Aleksandra Fischer) oraz Stellę McCartney (Maria Truś).

Po prezentacjach odbył się jeszcze krótki pokaz mody przedstawiający najnowsze trendy tej wiosny i lata. Stylizacje zostały przygotowane przez występujące w pokazie uczennice, które wykorzystały do nich ubrania znajdujące się w ich własnych szafach.