8 grudnia

8 grudnia 1861 r. urodził się w Nowym Wiśniczu Walenty Gadowski, ksiądz, jeden z twórców turystyki tatrzańskiej, współtwórca jednego z najpiękniejszych szlaków tatrzańskich „Orlej Perci”
W latach 1872 – 1875 uczęszczał do gimnazjum bocheńskiego, maturę zdał w Tarnowie. Święcenia kapłańskie uzyskał w 1884 r. Był kolejno katechetą w Pilźnie, Nowym Sączu i Tarnowie. Po ukończeniu w Lipsku pedagogiki, został mianowany wykładowcą katechetyki i wychowawcą w tarnowskim Seminarium Duchownym. Był twórcą nowej metody katechetycznej („Gadowskische Methode”) a opracowane przez niego katechizmy uchodziły za najlepsze w swoim czasie. Był też autorem wielu książek z zakresu religii i pedagogiki. Wychowanie rozumiał nowocześnie, obok kształcenia intelektualnego miało mieć także na względzie rozwój osobowościowy wychowanka.
Od 1926 do 1930 r. był katechetą w Prywatnym Seminarium Nauczycielskim w Bochni. W latach 40. i 50. XX w. napisał w Bochni obszerne Wspomnienia katechety, które zostały wydane drukiem w 2001 r. Mieszkał w domu nr 7 przy ul. Bernardyńskiej. W ogrodzie stoi kamienna figura św. Teresy od Dzieciątka Jezus na murowanym cokole, wzniesiona ok. 1926 r. właśnie z jego fundacji. W murze oporowym skarpy nad chodnikiem znajduje się poświęcona mu niewielka tablica z brązu, ufundowana w 1986 r. przez Oddział Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Bochni.
Był wielkim entuzjastą książek, których zgromadził znaczną liczbę. Przekazał je m. in. Stowarzyszeniu Bibliotek Chrześcijańskich w Tarnowie, które założył. W latach późniejszych przekazał znaczne księgozbiory Seminarium Duchownemu w Tarnowie oraz Powiatowej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Bochni.
Należał do najwybitniejszych taterników polskich z przełomu XIX i XX w. Z Zakopanem i Tatrami zetknął się po raz pierwszy w 1881 r., kiedy leczył tam chore płuca. W latach 1903 – 1906 zbudował wspomnianą Orlą Perć. Własnoręcznie wbijał łańcuchy i klamry, malował znaki. Wytyczył całkowicie nowe szlaki na Krywań i Lodowy Szczyt, pierwszy też wszedł na Małą i Wielką Buczynową Turnię oraz na Kozie Czuby. Był członkiem pierwszego zarządu Sekcji Turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego, a w latach 1904-1905 jej prezesem. W 1909 r. został członkiem honorowym Towarzystwa. Był założycielem i pierwszym prezesem oddziałów Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Tarnowie (1924 – 1926) i w Bochni (1928 – 1930). Napisał szereg artykułów o tematyce górskiej, publikowanych m. in. w „Pamiętniku Towarzystwa Tatrzańskiego”, „Przeglądzie Zakopiańskim” i „Biesiadzie Literackiej”, oraz ceniony Przewodnik po Pieninach (1928).
Zmarł w Bochni 14 maja 1956 r. w wieku 95. lat. Pochowany został na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Orackiej w kwaterze XXIII a. Swój szacunek do gór wyraził w gawędzie biwakowej z dydaktycznym przesłaniem pt. Wspomnienia z Tatr (1934).

8 grudnia 1934 r. odbył się w sali Kasy Komunalnej w Bochni uroczysty wieczór dla „uczczenia zasłużonego artysty malarza i literata, który za życia swego pędzlem rozsławil imię rodzinnego miasta w Polsce i poza jej granicami”