10 października

10 października 1835 r. zmarł w Dreźnie poeta, historyk i teoretyk literatury Kazimierz Brodziński. Urodził się 8 marca 1791 r. w Królówce. Królówka, Lipnica i Rajbrot – to miejsca dzieciństwa prekursora polskiego romantyzmu, który pozostawił wiele opisów zwyczajów i zajęć tamtejszej ludności w opowieści biograficznej Wspomnienia mojej młodości. Znajomość tę wykorzystał, usiłując wyznaczyć szlaki rozwojowe literatury narodowej, bo jej źródła widział również w folklorze, w ludowej pieśni. Na tym gruncie wyrosło jego najwybitniejsze dzieło – sielanka Wiesław. Do Lipnicy nawiązał, odbywając sentymentalną podróż w głąb dzieciństwa, w poemacie epickim Dwór w Lipinach. Z Brodzińskim miejscowa tradycja łączy grupę skał na wzgórzu Paprotnej, na których młody Kazimierz – jak przystało na romantyczną duszę – miał się oddawać rozmyślaniom. Z miejscem tym łączy się jego wspomnienie ostatniego rozbioru Polski: „Na wiadomość o nim cały dom poszedł w pobliskie góry, pod tak zwany duży kamień; śpiewano pieśni patriotyczne, mianowicie hymn Do Ciebie, Boże, wznosim nasze modły. Pieśń ta utkwiła mi na zawsze w pamięci”. W 1938 r., z inicjatywy Piotra Galasa, prezesa oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, utworzono tam z niemałym trudem rezerwat pod nazwą Kamienie Brodzińskiego, jako miejsce patriotycznej kontemplacji, dziś będące niestety w godnym pożałowania stanie. Po wojnie powstał w Królówce Komitet Budowy Pomnika Kazimierza Brodzińskiego, zamierzano też sprowadzić z Drezna do kraju jego prochy. Nie zdołano jednak zrealizować tego zamiaru, lecz w Królówce są dowody, że pamięć o „rodaku” jest chyba jeszcze wciąż żywa. Na ścianie Domu Ludowego, nieopodal miejsca, gdzie kiedyś stał dwór, w którym przyszedł na świat, grupa wielbicieli jego talentu, „wypełniając dług wdzięczności”, ufundowała tablicę pamiątkową. Jest nią także spiżowa tablica z płaskorzeźbą poety, niedawno umieszczona w przedsionku kościoła.

10 października 1957 r. zmarł artysta malarz Tadeusz Okoń, przez kilkanaście lat związany z Bochnią i regionem bocheńskim, twórca okazałych portretów Marii i ferdynanda Maissów, Adama Reubenbauera i Romana Włodka, zdobiących salę portretową bocheńskiego muzeum. Dwa jego obrazy znajdują się w kościele św. Mikołaja. Malarstwo studiował w krakowskiej ASP u T. Axentowicza. Studia kontynuował w Wiedniu, Monachium i Paryżu. Po powrocie do kraju mieszkał jakiś czas w Bochni (min. przy ulicy Kazimierza Wielkiego). Ucczył w Szkole Rysunku i Malarstwa, powstałej w 1910 roku z inicjatywy Wydawnictwa dzieł sztuki „Stella” i Ludwika Stasiaka.