2 września

W nocy 2 września 1447 r. straszliwy pożar zniszczył niemal całą Bochnię. Pisali o nim Jan Długosz w drugim tomie „Historii” oraz autor tzw. „Spominków bocheńskich”. O tragicznym wydarzeniu, które zachwiało na pewien czas pozycją świetnie rozwijającego się ośrodka (pastwą płomieni padły kościół parafialny, ratusz oraz całe śródmieście) zamieścił także informację w „Kronice wszytkiego świata” Marcin Bielski.

W dniach 2 i 3 września 1943 r. Niemcy przeprowadzili ostateczną likwidację getta żydowskiego w Bochni. Utworzone zostało w kwietniu 1941 r. Południową granicę stanowiła ul. Kraszewskiego, zachodnia, na zapleczu ul. Kowalskiej oddzielała getto od terenu żupy solnej; północną granicę wyznaczała ul. Solna Góra, wschodnia granica znajdowała się wzdłuż Babicy. Do 1943 r. przeszło przez getto 15 tysięcy osób. Jego likwidację zapoczątkowano w 1942 r. wywożąc 2 tysiące osób do Bełżca, ok. 500 osób rozstrzelano w Baczkowie. Także później, aż do czasu ostatecznej likwidacji, dokonywano wywózek do obozów, część Żydów rozstrzelano na miejscu.