Gospodarka niskoemisyjna to gospodarka oparta na zmniejszeniu zużycia energii (poprzez podnoszenie efektywności energetycznej) i wzroście udziału odnawialnych źródeł energii w bilansie energetycznym gminy, co w efekcie prowadzi do ograniczania emisji gazów cieplarnianych do atmosfery.
Uwaga! Pojęcia gospodarka niskoemisyjna nie należy mylić z niską emisją!
Unijna Strategia „Europa 2020” jasno wskazuje kierunek rozwoju europejskiej gospodarki. Ma ona być zrównoważona tz. efektywnie korzystać z zasobów, być bardziej przyjazna dla środowiska i bardziej konkurencyjna. Budowanie takiej gospodarki powinno odbywać się z uwzględnieniem aspektów ochrony środowiska naturalnego i ograniczenia emisji zanieczyszczeń (gazów cieplarnianych, pyłów i innych substancji) do powietrza.
W gospodarce niskoemisyjnej energia jest wytwarzana i zużywana w sposób efektywny przede wszystkim dzięki zastosowaniu:
- niskoemisyjnych technologii i praktyk,
- wydajnych rozwiązań energetycznych (np. inteligentne sieci energetyczne),
- proekologicznych innowacji technologicznych,
- czystej i odnawialnej energii.
Przestawienie polskiej gospodarki (opartej na węglu, wysokoemisyjnej, przestarzałej i niekonkurencyjnej) na gospodarkę niskoemisyjną wymaga systemowego podejścia. W 2011 r. zostały opracowane Założenia do Narodowego Programu Rozwoju Gospodarki Niskoemisyjnej. Program zakłada rozwój gospodarki niskoemisyjnej przy zapewnieniu zrównoważonego rozwoju kraju. Zakłada, że cel, jakim jest transformacja polskiej gospodarki w kierunku niskoemisyjnym, zostanie zrealizowany do 2050 roku.