Dzisiaj w Muzeum im. prof. Stanisława Fischera odbędzie się spotkanie inaugurujące jubileuszową – XXV edycję Czwartkowych Spotkań Muzealnych. Maciej Tabor, polonista z I Liceum Ogólnokształcące im. Króla Kazimierza Wielkiego w Bochni przedstawi temat: Więcej niż „Chodasiewicz”. Przyjaźń Zbigniewa Herberta i Czesława Miłosza w świetle korespondencji poetów.

Maciej Tabor jest współedytorem (wspólnie z Barbarą Toruńczyk) cenionego zbioru korespondencji pomiędzy dwoma wybitnymi poetami polskimi, wydanego w 2006 roku przez „Zeszyty Literackie”. W recenzjach tej świetnej, pasjonującej książki podkreśla się szczególnie rzetelność i obiektywność jej redaktorów oraz ich wysoką kulturę edytorską w zmierzeniu się z niełatwym materiałem epistolograficznym. W ten sposób polonista z I Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Kazimierza Wielkiego w Bochni, podejmując istotny temat i publikując cenne źródła do dziejów literatury polskiej, nawiązuje znakomicie do osiągnięć swoich wielkich poprzedników w dawnym gimnazjum bocheńskim: Henryka Trzpisa, Józefa Kantora, Eugeniusza Płomieńskiego – publikujących w swoim czasie drukiem cenione prace historyczno – literackie.

W „Tygodniku Powszechnym” znajdujemy taką oto charakterystykę tej książki: „Historia przyjaźni i konfliktu dwóch świetnych poetów obrosła w latach 90. rodzajem czarnej legendy. Wiersz „Chodasiewicz”, zawierający karykaturalny portret Miłosza, oraz publiczne wypowiedzi Herberta z tamtych lat stały się tematem nie zawsze mądrych komentarzy, chętnie je też instrumentalnie wykorzystywano. Ta książka wiele wyjaśnia i pozwala wiele zrozumieć, a przede wszystkim ujrzeć ową historię we właściwych proporcjach. Zamiast gazetowej sensacji mamy dwóch żywych ludzi, którzy są sobie naprawdę bliscy i ranią się potem tym boleśniej. A wieloletni (listy pochodzą z lat 1958 – 1990) dialog, owszem, przeradza się chwilami w spór – ale jest to spór istotny, dotyczący zarówno poezji (myślę zwłaszcza o spięciu dotyczącym interpretacji sławnego wiersza Herberta „Studium przedmiotu”), jak i kwestii światopoglądowych, spojrzenia na Polskę i przemiany kulturowe w świecie (arcyciekawe listy z 1967 roku!).

Podczas lektury mamy poczucie, że korespondencja obu poetów jest czymś o wiele więcej niż tylko przyczynkiem do ich biografii, że oświetla obszar znacznie rozleglejszy. Zasługa to także wydawców, Barbary Toruńczyk i Macieja Tabora, którzy wykonali pracę ogromną. Nie tylko opatrzyli listy szczegółowymi przypisami, pozwalającymi zrozumieć zawarte w nich wzmianki czy aluzje i umieścić je na szerszym tle, ale w aneksie zgromadzili wypowiedzi obu poetów o sobie nawzajem. Dodali też świadectwa zarejestrowane specjalnie dla tej książki: rozmowę z Katarzyną Herbertową i wypowiedź Marka Skwarnickiego. Rezultat może być przykładem nie tylko arcysolidnej roboty edytorskiej, ale też obiektywizmu i dobrej woli – a są to cechy dzisiaj coraz rzadsze. (Zeszyty Literackie, Warszawa 2006, s. 298. Redakcja: Barbara Toruńczyk, przypisy: Barbara Toruńczyk, Maciej Tabor, kwerenda archiwalna: Maciej Tabor, indeks osób: Hanna Wachnowska)”.