W najbliższy czwartek, 8 maja, zwyczajowo o 17.30 w Muzeum im. Stanisława Fischera prof. dr hab. Jacek Purchla (Międzynarodowe Centrum Kultury w Krakowie) wygłosi wykład „Mit Krakowa”.

Czy jest inne polskie miasto, które by tak obrosło symboliką i legendą? Ukształtowany w XIX wieku mit Krakowa -„świętego miasta Polaków” – i dziś nie tylko należy do kanonu narodowej tradycji, ale i determinuje obraz dawnej stolicy Polski. Serce tego mitu bije na Wawelu. Dźwięk dzwonu Zygmunta towarzyszył wielkim narodowym manifestacjom, jakimi już na początku wieku XIX stały się pogrzeby Tadeusza Kościuszki i księcia Józefa Poniatowskiego. Królewska katedra przekształciła się wówczas w narodowy panteon – miejsce spoczynku nie tylko koronowanych władców, ale i bohaterskich wodzów oraz przepowiadających zmartwychwstanie Polski poetów-wieszczów. Datująca się od czasów romantyzmu mitologizacja i sakralizacja Wawelu jako ołtarza Ojczyzny, a później polskiej Akropolis dała początek spektakularnej reinterpretacji przeszłości, która zdominować miała życie całego miasta na przełomie XIX i XX wieku.

Kraków – polska Mekka, relikwiarz narodowych pamiątek – przekształcał się stopniowo w „muzeum Polski”. Zadecydowała o tym nie tylko wielka przeszłość miasta, ów swoisty balast dziedzictwa, ale i splot wypadków politycznych, który w drugiej połowie XIX wieku uczynił z Galicji – austriackiej części ziem polskich – polski Piemont. Kraków drugiej połowy tegoż stulecia zamienia się więc stopniowo w wielką historyczną scenę dla rozmowy o Polsce. „Rozmowa” ta przybiera zarówno formę wielkich patriotycznych manifestacji: obchodów rocznicowych i kolejnych narodowych pogrzebów, jak i historiozoficznych kreacji malarskich Jana Matejki, które do dzisiaj kształtują świadomość historyczną Polaków. Z pietyzmem przechowane dziedzictwo ponad tysiąca lat trwania Krakowa nad Wisłą decydują i dziś o sile i atrakcyjności Krakowa „serca Polski” i  polskiego rozdziału europejskiej cywilizacji.