W rejestrze zabytków województwa małopolskiego jest obecnie wpisanych 25 obiektów nieruchomych w Bochni.
Ich pełną listę przedstawiamy poniżej:
1. Układ urbanistyczny Bochni (nr rej.: A-244 z 12.05.1983) pozostaje niezmieniony od XIII wieku, Rynek jest centralnym elementem średniowiecznego układu szachownicowego, wybiega zeń 9 ulic.
2. Muzeum im. prof. Stanisława Fischera (nr rej.: A-2/M z 29.10.2001), dawny klasztor dominikanów. Dwuskrzydłowy, obecnie późnobarokowy, lecz wiele elementów architektonicznych wskazuje, że powstał wcześniej. Jego najstarsze fragmenty mogą sięgać nawet XVI w.
3., 4. Domy przy południowej pierzei Rynku nr 2 (nr rej.: A-232 z 11.11.1980) i nr 3 (A-241 z 09.02.1982). Właściwie tylko te barokowe kamieniczki dają dzisiaj wyobrażenie o charakterze dawnej zabudowy rynkowych pierzei. W domu opatrzonym nr 2 (dawna waga miejska) ma swoją siedzibę Stowarzyszenie Bochniaków i Miłośników Ziemi Bocheńskiej.
5. Dom, Rynek 7 (nr rej.: 101/9/60 z 09.04.1960), zbudowany w 2. poł. XIX w. w stylu historyzmu, na miejscu znacznie starszej budowli. Świadczą o tym fundamenty z 2. poł. XVI w. Wtedy bowiem – po wielkim pożarze w 1561 r. – zbudowano tu renesansową kamienicę. Jej parter zajmował browar i gospoda, gdzie szynkowano piwo.
6. Kamienica Rynek 9 /Wolnica (nr rej.: A-379 z 06.07.1994, KL V-WK-101/14/60 z 09.04.1960), największy budynek przy Rynku, czteroskrzydłowy z obszernym dziedzińcem wewnętrznym. Zbudowany w 2. poł. XIX w. na miejscu wcześniejszego, parterowego i piętrowej kamienicy w narożniku placu bł. Kingi. W narożniku fasady głównej rzeźba przedstawiająca Białego Orła z rozpostartymi skrzydłami.
7. Dom, Rynek 13 (nr rej.: A-101/13/60 z 09.04.1960), murowany, koniec XVIII w.
8. Dom, Rynek 14 (nr rej.: A-101/12/60 z 09.04.1960), murowany, 1 poł. XIX w.
9. Dom, Rynek 17 (nr rej.: A-101/11/60 z 09.04.1960), murowany, XVII-XIX w.
10. Kościół farny p.w. św. Mikołaja (nr rej.: A-61 z 22.11.1968), od 1997 r. posiada tytuł bazyliki mniejszej, od 2003 r. świątynia jest także kolegiatą. Wedle tradycji murowany kościół fundowała święta Kinga w 1253 r. Obok rekonstrukcja XVI wiecznej modrzewiowej dzwonnicy.
11. Dom ul. Bernardyńska 11 (nr rej. A-101/27/60 z 09.04.1960), murowany, zbudowany w końcu XVIII w., z łamanym, czterospadowym dachem, stanowi doskonałą ilustrację, jak wówczas mogła wyglądać zabudowa miasta.
12. Kopalnia Soli Bochnia (nr rej. A-238 z 11.12.1981), kaplica Św. Kingi. Do 1782 r. nosiła wezwanie Nowej Kaplicy Aniołów Stróżów, była niewielką wnęką, wydrążono ją w 1747 r. Wnętrze kilkakrotnie później powiększano, obecnie może pomieścić kilkaset osób.
13. Kamienica przy ul. Solnej 3 (nr rej.: A-359 z 30.08.1993), w budynku tym od połowy XIX wieku mieścił się C. K. Notariat. Pierwotny wygląd domu, wybudowanego w I połowie XIX w. uległ kilku zmianom. Po 1945 roku mieszkał w nim wybitny prozaik, dramaturg i poeta Ireneusz Iredyński.
14. Gmach Sądu Rejonowego (nr rej.: A-101/10/60 z 09.04.1960), trójskrzydłowy, z wewnętrznym dziedzińcem, zbudowany pomiędzy 1837 a 1847 rokiem, na miejscu wyburzonego w latach 1779-1781 kościoła dominikanów. Rozbudowany w 2. połowie XIX wieku.
15. Dom ul. Kazimierza Wielkiego 20 (nr rej.: A-365 z 09.04.1960), to okazała, klasycystyczna budowla z pocz. XIX w., z dwoma bocznymi, nieco późniejszymi od korpusu głównego, skrzydłami oraz dziedzińcem z podjazdem. Mieściła się w nim poczta i zajazd stacji dyliżansowej. Nie sposób wymienić długiej listy znakomitych gości, którzy się tu zatrzymywali na nocleg, zanim w 1856 r. nie otwarto linii kolejowej, która położyła kres popularnym dyliżansom.
16. Dom z oficyną, ul. Kazimierza Wielkiego 21 (nr rej.: A-393 z 17.06.1996), interesująca kamienica w stylu eklektycznym, zbudowana w 2. poł. XIX w.
17. Budynek Starostwa, ul. Kazimierza Wielkiego 31-33 (nr rej.: A-378 z 04.05.1994), dawny gmach Rady Powiatowej zbudowany w 1893 r. z inicjatywy jej prezesa Zdzisława Włodka. Projektantem budowli był znany krakowski architekt Władysław Ekielski.
18. Park zwany popularnie Plantami Salinarnymi (nr rej.: A-238 z 11.12.1981). Założono go w połowie XIX w. na terenie dawnego placu żupnego. Założenie ogrodowe było dziełem ogrodnika salinarnego Carla Bauera. Przed 1829 r. teren ten określany był placem zamkowym (z uwagi na usytuowany nieopodal zamek żupny).
19. Cmentarz komunalny przy ul. Orackiej (nr rej.: A-217 z 30.05.1980), należy do najstarszych pozamiejskich cmentarzy na ziemiach polskich. Powstał wcześniej niż wielkie nekropolie narodowe – warszawskie Powązki (1802) a w tym samym roku co słynny lwowski cmentarz na Łyczakowie. Cmentarz otwarto 5 XI 1787 r.
20. ul. Oracka, dom nr 1 (nr rej.: A-101/15/60 z 09.04.1960), klasycystyczny, murowany dworek zbudowany w 1 połowie XIX wieku. Pierwsza informacja historyczna o ul. Orackiej pochodzi z 1651 r., wynika z niej, że teren ten nazywano także „Górą Salomona”.
21. Dom ul. Oracka 13 (nr rej.: A-101/24/60 z 09.04.1960), drewniany dworek.
22. Dom, ul. Konstytucji 3 Maja 3 (nr rej.: A-123 z 06.04.1977), willa wzniesiona w 1895 r. przez lekarza powiatowego Mieczysława Dembowskiego według projektu Teodora Talowskiego (1857-1910). Należy do najciekawszych realizacji tego wybitnego architekta, prekursora neoromantyzmu w polskiej architekturze. Jest zarazem znakomitym przykładem historyzmu w skali krajowej. Obecnie siedziba Archiwum Państwowego.
23. Kaplica p.w. Stanisława Biskupa przy ul. Sądeckiej (nr rej.: A-424 z 30.11.1974), zbudowana w 1901 r. przez kupca Antoniego Rojkowskiego na miejscu poprzedniej, drewnianej – fundacji Karola i Joanny Dębskich (przeł. XVIII i XIX w.). Po obu stronach wejścia postaci świętych namalowane przez Antoniego Gabrysiaka i Ewę Buczyńską. Wewnątrz ołtarz rokokowy z 2. poł. XVIII w. z rzeźbą Matki Boskiej z Dzieciątkiem, na półksiężycu (XVII w). Obok kaplicy wspaniała, stara lipa – pomnik przyrody.
24. Dawny cmentarz żydowski (nr rej.: A-326 z 13.12.1989), znajduje się na północnym stoku wzgórza Krzęczków. Założony został w 1872 r. Na cmentarzu spoczywa wiele znamienitych osób m.in. rabin Aszer Majer Halberstam.
25. Późnoklasycystyczna kaplica p.w. Matki Boskiej Anielskiej (nr rej.: A-424 z 01.10.1998), zbudowana w latach 1854-1856, z późniejszymi rozbudowami. Fundacja braci Michała, Wincentego i Tomasza Łosików.
Miasto
Turystyka
