Szyb Floris

Zwany także Florencki, Florencja. Wybudował go żupnik Antoni z Florencji, który w 1428 r. otrzymał pozwolenie na jego wybicie od króla Władysława Jagiełły podczas wizyty monarchy w Bochni. Powstał dlatego, że w wyniku zamknięcia szybów Gazaris, Wojewodzia Góra oraz Krakowski zaczęło brakować soli. Wyrobiska Floris, intensywnie rozbudowywane w poszukiwaniu nowych pokładów soli, sięgnęły w połowie XVI w. do położonego na zachód szybu Gazaris. Dzięki nim uruchomiono ten skazany na likwidację i właściwie już zasypany szyb. Jeszcze dalej sięgały wyrobiska Floris w kierunku wschodnim. Wydobycia zaprzestano w latach 80. XVII w. Jednakże wznowiono je po późniejszych odbudowach w 1720 r. i w pierwszej poł. XIX w. Na początku lat 50. XX w. Floris był szybem wentylacyjnym wdechowym, w 1967 r. został jednak całkowicie zasypany.