Inaczej zwany Wieżny, Wieżna Góra. Uważany za jeden z dwóch najstarszych szybów kopalni bocheńskiej, wybity w połowie XIII w. Jego nazwa pochodzi od znajdujących się na tym terenie warzelni. Jest ona przymiotnikową formą od rzeczownika łacińskiego gaza, który w średniowieczu oznaczał szopę, wieżę warzelniczą lub samą warzelnię. Szyb utrafił prawie w samą wychodnię złoża solnego. Początkowo wydobytymi z niego bryłami solnymi wzbogacano surowicę przeznaczoną do warzelni. Do czystego pokładu soli dotarto przed 1278 r. na głębokości ponad 50 metrów, do końca XIII w. wyrobiska zeszły do głębokości ok. 70 metrów. Ze względu na swoje usytuowanie był nieustannie narażony na wylewy Babicy. W 1842 r. został ostatecznie zasypany.
Fotografia ze zbiorów Muzeum im. Stanisława Fischera w Bochni